Hoofdpagina I Onderwerpen I Site-info I Actueel I Linken en Adverteren I Linkpartners I Hongarije-Startpagina I Contact I Bookmark deze Rubriek
 
Rubrieken
 
Algemeen
Huis in Hongarije
Vakantie in Hongarije
Stad & Streek
Flora & Fauna
Kunst & Cultuur
Ambachten
Hongaarse Muziek
Hongaarse Dans
Musea
Exposities
Hongaarse Films
Beroemde Hongaren
Besnyö, Eva
Capa, Robert
Puskás, Ferenc
Kertész, Imre
László, Philip
Traditie & Religie
Eten & Drinken
Literatuur
Diversen
 
Advertentie
Het tweede huis
Szabad fold natuurvakanties
Bungalow net
Partner van Bolcom
emigratieboek
Voor redelijke prijzen en optimale service
Logiprint voor drukwerk
Hongarije.diamental.nl
  • Friedman, Endre Ernö/Robert Capa - Hongaarse oorlogsfotograaf (1913-1954)

Als je foto's niet goed genoeg zijn, zit je er niet dicht genoeg op

Robert CapaRobert Capa wordt op 22 oktober 1913 in Budapest geboren als Andrei Friedmann. Samen met Eva Besnyö staat hij bekend als grote fotografische vernieuwer. Beide zijn van Hongaars-joodse afkomst en woonden als kinderen in dezelfde straat in Boedapest.

In de tijd dat Hongarije werd bestuurd door de fascistische en antisemitische dictator Miklós Horthy kwam de jonge Jood Friedmann in contact met een lokale communistische lobbyist. Dit trok de aandacht van de geheime politie, waarbij Friedmann gearresteerd werd, en weer vrijgelaten onder de voorwaarde dat hij Hongarije zou verlaten. Hij vluchtte naar Berlijn, waar hij in 1931 zijn vroegere buurmeisje Eva Besnyö weer tegen het lijf liep. Zij bracht hem interesse voor de fotografie bij en moedigde hem aan ook te fotograferen, wat de start werd van zijn glansrijke carrière als fotojournalist.

In Berlijn kwam Friedmann in contact met de ideeën van Moholy Nagy en György Kepes. Van 1931 tot 1933 studeerde hij politicologie aan de Universiteit van het destijds nog gastvrije Berlijn. In 1931 publiceerde hij zijn eerste foto's in de 'Berliner Illustrierte Zeitung'. Hij slaagde erin voor het agentschap Dephot, waarbij hij door Eva Besnyö geïntroduceerd, en manusje-van-alles, was unieke foto's te maken van de toespraak van Trotski in Kopenhagen. Dat was het begin van zijn belangstelling voorde fotojournalistiek.

Toen in 1933 de nazi’s aan de macht kwamen vertrok de Joodse Friedmann naar Parijs, waar de basis gelegd werd voor de 'Robert Capa' legende. In Parijs ontmoet hij drie personen die z'n leven zouden veranderen; De radicale intellectueel en fotograaf genaamd Henri Cartier-Bresson, de jonge Poolse fotograaf David Szymin (bijgenaamd Chim) en fotojpurnaliste Gerda Taro, net als hij van Oosteuropees-joodse afkomst en Duits vluchteling.

De drie werkten bij het agentschap Allience, opgericht door weer een andere Duitse vluchtelinge Maria Eisner. Hoewel emigranten in Frankrijk niet mochten werken, werd fotograferen niet aanzien als écht werk. De foto's werden aangeboden onder de naam 'Robert Capa', omdat Taro en Friedmann dachten dat er meer betaald zou worden waneer ze gemaakt waren door een 'succesvolle Amerikaan', in plaats van een stel armoedige jonge immigranten. Het plan functioneerde inderdaad en 'Capa' kreeg op slag driemaal zoveel voor zijn foto's dan Friedman. Toen de redacteur van Vu Mazazine, Lucien Vogel, een aantal foto's onder die naam aangeboden kreeg, terwijl hij er getuige van was geweest dat Friedmann ze maakte, veranderde Friedmann zijn naam in Robert Capa. Hij zou de naam echter pas in Spanje actief gebruiken.

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog werkte Capa samen met Gerda Taro, waarop hij verliefd werd en waarmee hij zou trouwen (volgens een artikel in LIFE, zijn ze ook daadwerkelijk getrouwd). Zij stierf op 26 juli 1937 aan het front, wanneer een republikeinse tank inreed op de auto waarin Gerda Taro en correspondent Ted Allen zaten. Vanaf dat moment leefde Capa erop los alsof hij niets te verliezen had, een mentaliteit die hem ironisch genoeg rijk en heel beroemd maakte.

beroemde en omstreden foto van Robert CapaCapa oogste internationale roem met zijn foto's van de Spaanse Burgeroorlog voor 'Vu' en 'Regard'. Zijn meest beroemde en omstreden foto nam Capa op 5 september 1936, aan het front bij het dorp Cerro Muriano, van een republikeinse militie man op het moment van zijn dood. Er ontstond veel discussie over de echtheid van de foto. Deskundigen bestuderden de foto nauwkeurig en kwamen tot de conclusie dat er twee foto’s zijn van op het oog gelijkende, maar toch twee verschillend geklede mannen, terwijl er op die dag maar één man is gestorven. Het is Capa niet gelukt om bewijs te leveren voor de echtheid van de foto. Het wispelturige karakter van Robert Capa met onwaarschijnlijke verhalen en regelmatig kleine en grote leugens over de juiste toedracht van zijn foto's, gaven eveneens een grote onzekerheid voor een exacte datering.

In 1939 emigreerde Robert Capa naar de Verenigde Staten maar keerde als fotograaf gelijk met het Amerikaanse leger terug, om verslag te doen van de Tweede Wereldoorlog. Hij werkt van 1941 tot 1945 als oorlogscorrespondent voor 'Life' en ging mee met de eerste invasie van Normandië, op 6 juni 1944, waar hij foto’s maakte die Spielberg inspireerden voor de film Saving Private Ryan.

Na de oorlog vertrok hij naar Hollywood, had een kortstondige relatie met Ingrid Bergman, maar koos toch voor een carrière als oorlogsfotograaf. Hij werd door Franse, Engelse en Amerikaanse fototijdschriften uitgezonden naar alle grote militaire conflicten van zijn tijd. Hij fotografeerde gevechtsacties aan de frontlinies, maar bracht ook het leed van de burgerbevolking in beeld. Als geen ander had hij oog voor de verwoestende invloed van oorlog op het leven van gewone mensen. Zijn foto's zijn soms hard en confronterend, maar vaker subtiel en ontroerend. Als sociaal bewogen fotograaf én als overtuigd antifascist beschouwde Capa zijn fotografie vooral als een wapen in de strijd tegen onrecht, vervolging en onderdrukking. Zijn grootste wens was, zoals hij zei, 'een werkloos oorlogsfotograaf te worden'.

In 1947 bezocht hij zijn vaderland Hongarije, de Sovjet-Unie en Tsjechoslovakije en in 1949 bezocht hij samen met zijn vriend en romanschrijver John Steinbeck, nogmaals Hongarije en Tsjechoslovakije, en ditmaal ook Polen.

De droom van Robert Capa was een fotoagentschap, werkend als een collectief. In 1947 zag hij kans deze, samen met Cartier-Breson, David Seymour en George Rodger op te richten. Hun eigen internationale free-lance agentschap werd internationaal bekend onder de naam Magnum Photos Inc. (genoemd naar een fles champagne). Ieder ging aan de slag in hun eigen werelddeel, waarbij Magnum het auteursrecht van de fotograaf beschermde. Magnum was lange tijd het meest prestigieuze fotoagentschap ter wereld, en Capa was er van 1948 tot 1954 de voorzitter van en stimuleerde hij jonge fotografen. Magnum en zijn fotografen zijn beeldbepalend geweest voor de journalistieke en documentaire fotografie in de tweede helft van de twintigste eeuw. Naoorlogse wederopbouw, koloniale bevrijdingsoorlogen, hongersnoden en natuurrampen, boeren en arbeiders, politici en kunstenaars - overal ter wereld werden ze vastgelegd door het allengs groeiende fotografencollectief. fotojournalistiek werd hierbij een kunstvorm op zich, in plaats van een noodzakelijke aanvulling bij de tekst van een artikel.

Tussen 1948 en 1950 filmde Robert Capa de Israëlische onafhankelijkheidsverklaring, de eerste oorlog die erop volgde en de moeilijke start van de nieuwe joodse immigranten. Van 1950 tot 1953 leefde hij als bon vivant in Parijs en genoot hij met volle teugen van zijn reizen in West-Europa en de decadentie van de oorden die hij opzocht. In 1953 werd zijn reispas maandenlang ingetrokken omdat de Amerikaanse regering hem ervan verdacht een communist te zijn. In 1954 trok hij via Japan naar Vietnam en Laos, om de Indo-Chinese oorlog te verslaan; een oorlog die hij niet zou overleven. Hij stapte op een landmijn en stierf op 25 mei 1954 in Thai-Binh (Indochina)

Het fotoagentschap Magnum en de 'Robert Capa Golden Medal Award for Outstanding Photography' hebben van Robert Capa een soort patroonheilige van het gilde der beroepsverslaggevers gemaakt.


AVRO Close Up zond de documentaire over zijn leven uit onder de titel ‘Robert Capa: de man en de legende’; het verhaal van de Hongaarse vluchteling die zichzelf volledig opnieuw uitvond. 'Het uur van de Wolf' zond een documentaire uit onder de titel 'Robert Capa', liefde of oorlog. Helaas (nog) niet terug te vinden bij uitzending gemist, maar de internetredactie van de AVRO is op dit moment druk bezig om alle oude archieven van de verschillende Radio- en TV-programma's samen te voegen en geschikt te maken voor publicatie. In het voorjaar van 2007 hopen ze alles gereed te hebben en kan iedereen van het AVRO Media Archief gebruik maken.


Bronnen: kunstbus.nl - avro.nl - amsterdamsuitburo.nl - flwi.ugent.be



Advertentie
Steen in de rivier
Vakantie in Hongarije online boeken
Last minute vakanties
Album printer-De leukste foto's in een album
cheap tickets _ goedkope vliegreizen
Effe weg _ Supervoordelige busreizen
Wereldkids
Adverteren op onze site
Google
 
Web diamental.nl
 
Copyright en webdesign: diamental.nl