Europees Arrestatie Bevel

Sinds 11 september is men met grote snelheid bezig de mensheid in de 'Nieuwe Wereldorde' in te passen. Daartoe worden niet alleen in Amerika maar ook in Europa, democratische grondrechten afgeschaft. Steeds vaker resulteren nieuwe Europese regels in het afschaffen van fundamentele democratische burgerrechten. Iedereen die zich ook maar enigszins verdiept in de besluitvormingsprocedures van de EU, zal ontdekken dat de EU verre van een democratisch instituut is.

De EU gaat aan de meest elementaire regels van de parlementaire democratie voorbij. Nieuwe Europese wetten en regels hebben de toegang tot EU-documenten beperkt en alle besluiten over defensie en veiligheid zijn geheim. Documenten zijn niet openbaar en kunnen door niemand worden opgevraagd. Beroep bij een rechter is niet mogelijk. De macht in Europa ligt niet bij het Europarlement, maar voornamelijk bij de multinationale ondernemingen en onze machtselite. Niemand kan nog controleren wat er achter de schermen gebeurt. Het ene ondemocratische verdrag volgt op het andere, en het grote aantal en de inhoud ervan die voor heel Europa gaan gelden, vallen zelfs voor Europarlementariërs niet meer te overzien.

De premier van Luxemburg, Jean-Claude Juncker, legde in 1999 deze EU-democratie aan zijn EU-collega’s als volgt uit: “Wij nemen een besluit, maken dat bekend en wachten dan af wat er gebeurt. Wanneer er geen noemenswaardige tegenstand volgt, omdat de meeste mensen toch niet begrijpen waarover het gaat, gaan we stap voor stap verder, totdat er geen weg terug meer is.”

Achter gesloten deuren worden zaken bedisseld waar de burger geen zicht op heeft, maar wel de gevolgen van voelt. Zo is de meeste mensen in Europa nooit naar hun mening gevraagd over belangrijke zaken als het Verdrag van Maastricht, de invoering van de euro of de introductie van het Europees Arrestatiebevel (EAB) .
Het Europees Arrestatiebevel is een aanval op al eeuwen bestaande democratische burgerrechten. Het brede publiek heeft hiervan amper kennis kunnen nemen, want de media en de overheid hebben dit onderwerp voor het grootste gedeelte buiten de publiciteit gehouden.

Onze politici beweren dat het EAB een van de maatregelen is welke op EU-niveau als gevolg van 11 september 2001 genomen is. Aanvankelijk zou het alleen om verdachten van terroristische activiteiten gaan, maar thans geldt het voor iedereen. De juridisch onduidelijke categorie ‘terrorisme’ is slechts een van de beschreven strafbare feiten. Het grootste deel van de 32 strafbare feiten die op de lijst staan waarover de EU-lidstaten het eens geworden zijn (ongeacht de huidige nationale wetgevingen!), kan als matige of zware alledaagse criminaliteit beschouwd worden en heeft in de regel niets met terrorisme, hoe men dat dan ook definieert, te maken .

Het EAB is een ramp voor de burger. Halsstarrige tegenstanders van oorlogen die tegen zogenaamde schurkenstaten gevoerd worden, worden gezien als geheime bondgenoten van terroristen. Het EAB maakt het mogelijk oppositiebewegingen te onderdrukken en iedere deelnemer eraan als misdadiger te behandelen. Iedere tegenstander van de Nieuwe Wereldorde kan op deze wijze gedeporteerd worden en ver van de ogen en controle van zijn eigen volk en geliefden tot zwijgen gebracht worden.

Begin 2005 blijkt dat reeds meer dan 2600 maal van het EAB gebruik is gemaakt . Meerdere personen, waaronder tegenstanders van de Nieuwe Wereldorde, zijn gedeporteerd!

Door de invoering van het EAB zijn o.a. de waarborgen die besloten liggen in uitleveringsprocedures omzeild. Het EAB leidt tot aanhouding en een snelle overdracht van de opgeëiste persoon naar de verzoekende staat, zonder rechterlijke bemoeienis en controle. Het tot dusverre geldende basisprincipe op het verbod tot uitlevering van burgers wordt met het EAB volledig afgeschaft. De rechters in het land waar het verzoek tot uitlevering ingediend wordt, kunnen op geen enkele wijze de rechtsgeldigheid van dat verzoek controleren.

Zonder opgaaf van reden kan men gearresteerd en uitgeleverd worden. Een Nederlandse ingezetene kan bijvoorbeeld zonder pardon naar Polen overgebracht worden! Een officier van Justitie in Polen kan de Nederlandse politie verplichten iemand te arresteren als hij daarom vraagt. Geen enkele instantie in Nederland is meer bevoegd om de beschuldiging en het uitleveringsbevel gerechtelijk te onderzoeken. Het EAB houdt in dat een Nederlandse rechter het arrestatiebevel van een collega uit een ander EU-land dient te respecteren en uit te voeren .

Ook wanneer volgens de Nederlandse wetgeving iemand voor een dergelijk vergrijp niet in voorarrest gezet mag worden of wanneer het feit, in tegenstelling tot het land dat de uitlevering vordert, zelfs in Nederland helemaal niet strafbaar is. In Nederland vindt in zo’n geval geen onderzoek plaats naar de feitelijke schuld van de betrokkene! Het EAB maakt het volgens clausule 2003/577/GAI zelfs mogelijk dat de bezittingen van een verdachte in beslag genomen worden, waardoor het vrijwel onmogelijk wordt om bij berechting in een vreemd land nog adequate tolken of een Nederlandssprekende advocaat in te schakelen.

Volgens het EAB kan een EU-lidstaat een burger in een ander EU-land ook laten veroordelen, terwijl het gepleegde strafbare feit in eigen land niet strafbaar is. De volgende situatie zou zich kunnen voordoen: u heeft in Amsterdam deelgenomen aan een protestdemonstratie tegen de regering. Tijdens deze demonstratie heeft u een spandoek omhoog gehouden met daarop de tekst ‘Weg met deze regering’. Volgens het Nederlandse recht is dat volledig legaal. In Slovenië echter worden demonstraties tegen de regering gezien als terroristische daden, en terrorisme valt nu eenmaal onder het EAB. Dat betekent dat het mogelijk is dat u aan Slovenië uitgeleverd mag worden om daar wegens terrorisme berecht en veroordeeld te worden.

Vraagt u zich dus maar eens in alle ernst af of u vijanden heeft. Neemt u deel aan politieke activiteiten? Het schrijven van een ingezonden stuk in een krant over bijvoorbeeld 11 september 2001 kan op Malta als een terroristische daad aangemerkt worden, waarop een gevangenisstraf van minstens twee jaar kan volgen. Niet alleen echter de persvrijheid, ook de vrijheid van meningsuiting is in het geding. In Bulgarije bijvoorbeeld bestaat een antidiscriminatiewet (betreffende godsdienst, leeftijd en seksuele identiteit) waarmee u als Nederlander al heel snel in conflict kunt komen (minimale straf is hier vijf jaar gevangenis).

In de meeste landen van de EU behoort het EAB al tot de dagelijkse praktijk en dreigen burgergrondrechten tot een speelbal van Europese justitiële instanties te worden. Het EAB maakt korte metten met de beschermingsclausules waarmee de cultuur van onze eigen strafrechtstraditie tot nog toe gewaarborgd was.

Door invoering van het EAB wordt o.a. de eis van dubbele strafbaarheid voor het gros van de delicten waarvoor mag worden uitgeleverd, afgeschaft. In de oude procedure moest de gedraging waarvoor moest worden uitgeleverd strafbaar zijn in zowel het land dat om uitlevering vroeg, als in het land dat zou uitleveren.

De structuur van een strafzaak, waardoor een eerlijk proces kan plaatsvinden, en de balans tussen de onderlinge machten van een rechtsstaat worden door het EAB compleet verstoord. In de Nederlandse Grondwet staat dat iedere burger vrij is om te doen wat hij wil, mits men zich aan de regels houdt. Nederland is een rechtsstaat waar een ieder een beroep kan doen op een rechter om een onafhankelijke uitspraak te kunnen krijgen .

Met invoering van het EAB wordt de onafhankelijkheid van de rechter als zodanig aangetast. Deze aantasting verhoudt zich op geen enkele wijze met de Nederlandse grondwet. Uit artikel 17 van de grondwet valt af te leiden dat het ongeoorloofd is als iemand anders dan de rechter gaat (mee)beslissen. Dit is nadelig voor de burger, omdat hij als procespartij dan niet weet waar de interpretaties van de rechter vandaan komen, en zich indien nodig daartegen moeilijk kan verweren. Door het EAB blijft van artikel 17 van de grondwet en van het daaruit voortvloeiende rechtssysteem, dat als de basis van onze strafrechtcultuur beschouwd wordt, niets meer over.

Ook de Relatieve Competentie, waar de vraag speelt in welke plaats en rechtbank men terecht moet staan, komt te vervallen. Voor het strafrecht geldt: die rechter is bevoegd binnen wier rechtsgebied het feit is begaan of de verdachte woont of zich bevindt of waar hij zijn laatst bekende verblijfplaats heeft gehad (artikel 18). De betekenis die de wetgever op grond van deze gebiedsbepaling toekent, is van zo groot belang dat een foute toepassing ervan zelfs tot een nietig-verklaring van de veroordeling leidt!

Ook de mogelijkheid, dat - na het vergaren van de bewijsmiddelen door de aangezochte staat - het verzoek zelve (proces-verbaal) aan de verdachte of een derde ter hand wordt gesteld komt te vervallen. Een en ander is van belang in verband met het indienen van bezwaren en beroepen en de verdediging van de verdachte. Ook de bepaling dat een uitgeleverd persoon niet berecht mag worden voor andere, eerder begane daden dan de daad welke tot het verzoek tot uitlevering leidde, is afgeschaft.

Dr. Carlo Alberto Agnoli, een voormalig Italiaans rechter, brengt zijn waarschuwing aan alle EU-burgers als volgt onder woorden: “Het EAB zal de op recht en gerechtigheid gebaseerde rechtssystemen van praktisch alle Europese landen volledig omvormen en uiteindelijk tenietdoen.

De toekomstige inquisitoren van de gemeenschappelijke Europese inquisitie zullen onbeperkte speelruimte krijgen: een griezelige nachtmerrie - een totalitaire politiestaat - is nabij!

N.B.; Duitsland heeft het EAB eerst ingevoerd, maar later afgewezen omdat het in strijd is met de Duitse grondwet.
In België is onlangs een rechtzaak gevoerd door de orde van Advocaten.
Zij hebben de zaak verloren. De wet blijft in Belgie van kracht.

Zie ook in het : Nederland levert Hörchner over .... 13 juli 2007

These Boots Are Gonna Walk All Over You